Matematyka miłości: Jak złamać kod portali randkowych?

Amy Webb, 39-letnia Amerykanka przekonuje, że miłość można znaleźć nawet na portalu randkowym, jeżeli… Uda się opracować wzór na idealnego kandydata. W Polsce udany z wiązek jest jednym z najczęściej wskazywanym elementem szczęśliwego życia. Polacy, podobnie jak Włosi, bardzo dużą wagę przykładają do budowania rodzinnych relacji.

Amerykanka w wystąpieniu w ramach TED opowiada, jak po spektakularnym rozpadzie kolejnego związku, zaczęła się zastanawiać, dlaczego ciągle powtarza się ten sam scenariusz.  Amy wiedziała, że znalezienie Pana Idealnego nie będzie proste. Zakładała, że będzie musiała umawiać się z kimś przez 6 miesięcy, zanim będzie gotowa na związek. Następnie będzie musiał minąć jakiś czas do zaręczyn. Doszła do wniosku, że najlepszym wyjściem będzie oszacowanie, jakie ma szansę na znalezienie „Pana Idealnego” w 1,5 milionowym mieście. Nie było to łatwe, bo jak pośród takiego ogromu znaleźć mężczyznę pochodzenia żydowskiego, w wieku 30-36 lat, który nie byłby zapalonym golfistą. Ostatecznie, z milionowego miasta, tylko 35 mężczyzn mogło być interesujących.

Amy, decydując się na poszukiwania, postanowiła skorzystać z portalów internetowych.  Doszła do wniosku, że nic jej bardziej nie pomoże niż algorytmy, na jakich oparte takie serwisy. Ogromnym problemem okazało się uzupełnianie wszelkich kwestionariuszy. Amerykanka uzupełniała taśmowo wszystkie pola informacjami z CV, które w rzeczywistości nic o niej nie mówiły.

-Był taki facet, Steve, informatyk. Algorytm nas połączył, bo oboje uwielbiamy gadżety matematykę, dane i muzykę z lat 80, więc zgodziłam się z nim umówić. Steve informatyk zaprosił mnie do jednej z filadelfijskich restauracji, wyjątkowo drogiej. Poszliśmy tam i od samego początku rozmowa się nie kleiła, ale on zamawiał dużo jedzenia. Nawet nie patrzył w menu. Zamawiał liczne zakąski, przystawki, również dla mnie, i nagle na stole stanęły stosy jedzenia i mnóstwo butelek wina. Rozmowa i kolacja dobiegała końca. Byłam już pewna, że Steve informatyk i ja nie jesteśmy sobie przeznaczeni, ale rozstaniemy się w przyjaźni. Wyszedł do toalety, a w międzyczasie przyniesiono rachunek. Jestem nowoczesną kobietą, całkowicie popieram dzielenie się rachunkiem. Tyle, że Steve informatyk nie wrócił. Rachunek wynosił tyle, co mój miesięczny czynsz. Nie muszę dodawać, że nie bawiłam się najlepiej.

Wszystkie randki z tamtego okresu okazały się niewypałem. Amy zestawiała dane, co pozwoliło wyróżnić pewne zależności. Ostatecznie doszła do wniosku, najczęstszym błędem jest źle wypełniany kwestionariusz.  Amerykanka zaczęła chodzić na randki, by używać ich, jako potencjalnego miejsca do zbierania danych. Stworzyła również listę 72 cech, które musi spełnić potencjalny partner. Następnie zbudowała dodatkowo system oceniający, który wskazywał, że mężczyzna, z którym może się umówić musi mieć minimum 700 punktów.

Sposób się sprawdził, znalazła „Pana Idealnego” tylko… On jej nie chciał. Amy stworzyła 10 fikcyjnych profili mężczyzn, które pomogą jej zebrać informacje o tym, jakie kobiety mogłyby zainteresować się mężczyzną, którego ona chciała poślubić.  Dzięki badaniom po miesiącu udało się stworzyć model idealnego profilu.
Po optymalizacji profilu, Amy zyskała wielu adoratorów. Każdy chciał się z nią umówić, lecz ona nie chciała z nikim. Po pewnym czasie znalazła Thevenina.

-Pisał, że jest żydowskiego pochodzenia, i że zajmuje się polowaniem na foczki, co uznałam za bardzo błyskotliwe. Szczegółowo opowiadał o podróżach. Robił ciekawe dygresje kulturowe, wyglądał i mówił dokładnie tak, jak chciałam i natychmiast zdobył 850 punktów. To wystarczyło, żeby się z nim umówić. Spotkaliśmy się 3 tygodnie później. Nasza randka przerodziła się w 14-godzinną rozmowę, w trakcie, której przechodziliśmy z kawiarni do restauracji, do kolejnej kawiarni i do kolejnej restauracji i kiedy odwiózł mnie do domu, zaktualizowałam punktację. Półtora roku później wybraliśmy się, bez statku wycieczkowego, do Petry w Jordanii. Tam uklęknął i oświadczył mi się. Rok później wzięliśmy ślub, i w kolejne półtora roku urodziła się Petra, nasza córka.

Jak podaje gazeta.pl, w szukaniu szczęścia w internecie przodują mieszkańcy Indii - w przyszłym roku ma tam być 115 mln sieciowych randkowiczów. Kolejne miejsce przypada rodakom Amy - w USA z portali randkowych korzysta 40 mln ludzi. Polski rynek pełen jest różnorodnych portali randkowych, lecz największe kontrowersje wywołał portal zaadoptujfaceta.pl. Portal wyglądem przypomina sklep internetowy, gdzie klientki mogą wybrać i włożyć do koszyka mężczyznę. Strona reklamuje się świeżymi dostawami tancerzy i nową kolekcją Panów Złota Rączka. Sklep czynny jest 24 godziny na dobrze i zaopatrzany 7 dni w tygodniu, przez co klientki nie mogą narzekać na nudę. Formuła portalu w pewien sposób wskazuje na przedmiotowe traktowanie mężczyzn, w końcu umieszczamy ich w koszyku i przebieramy w setkach ofert. Portal jest wyjątkowy, ponieważ tylko kobiety mają możliwość odzywania się pierwsze do „produktów”.

Randki online, które jeszcze 20 lat temu były nie do pomyślenia wpisały się na stałe w związkowy krajobraz. Jak podaje Gazeta Wyborcza, internetowe małżeństwa są szczęśliwsze i trwalsze niż te, które poznały się tradycyjnie. Badania prowadzone przez profesora psychologii z University of Chicago Johna Cacioppo i jego współpracowników na prawie 20 tys. osób, które pobrały się w latach 2005-12, pokazują, że rozwody zdarzają się u 6 proc. par, które poznały się w sieci, oraz 7,6 proc. par z realu. Może jednak warto sprawić, by serce było online?

Źródła: ted.com, gazeta.pl, zaadoptujfaceta.pl
Zdjęcie: pixabay.com
LZ