Pożądanie – ruch jednostajnie przyspieszony

Czy znasz tę niszczycielską siłę, która bierze we władanie Twoje ciało i myśli, poniewiera Tobą i osłabia Twą wolę, aż stajesz się jej niewolnikiem? Jeśli tak, to jesteś z tych Zmysłowych. Gratuluję.

Są ludzie, którzy urodzili się po to, by życie swoje kształtować według potrzeb wyższego szczebla, takich jak uznanie w oczach innych, nabycie określonych dóbr materialnych. Popędy ciała są dla nich nieistotne, gdyż nie przynoszą praktycznych efektów. Oddzielną grupę stanowią ludzie, którzy żyją dla samego przeżywania, wykorzystują swe zmysły, by poznawać świat. To dla nich jest ten artykuł.

Pożądanie to siła sprawcza erotyki – jakże pięknego aspektu ludzkiego życia. Ciało przyjmuje tu rolę instrumentu, który gra melodię zmysłów. Wydaje się to banalne dla ludzi, którzy dążą tylko do tego, by mieć więcej pieniędzy i zyskać publiczną aprobatę. Nie wiedzą oni, jak cennym doświadczeniem byłoby zatrzymać się i skupić na danej chwili. Życie daje nam czas na wszystko! Na marzenia, plany, obowiązki i przyjemność. Koncentrując się tylko na pracy i planowaniu tracimy to, co najpiękniejsze w życiu. Przecież zmysły dostaliśmy za darmo. Po co? Żeby żyć. Żeby poznać nas samych.

Poznając nową osobę, jesteśmy zrównoważeni i opanowani, świadomi siebie. Rozmawiamy, śmiejemy się, poznajemy swoje poglądy. Początki są całkowicie bezpieczne, gdyż czujemy, że mamy wszystko pod kontrolą. Przychodzi jednak czas, w którym to samo spojrzenie, które pełniło wcześniej funkcję podtrzymywania kontaktu wzrokowego, nabiera nagle głębi, tajemniczości. Zaczynamy odczuwać dziwne wibracje w ciele, co skutecznie odbiera nam spokój emocjonalny. Jednak w tym jeszcze momencie nie dosięga nas cała energia seksualna drugiej osoby, więc jest szansa by się wycofać, zachować ustalony porządek. No tak, ale kto tego chce... Czujemy obietnicę nieznanej przyjemności i poddajemy się.

Całe zagrożenie polega na tym, że nasze ciała nigdy nie mają dość. Uzależniamy się od przyjemności, którą oferuje nam drugi człowiek. Bliskość i intymność są tym, czego szukamy po trudach dnia. Drugi człowiek to niesamowite wyzwanie, kontakt z nim – niepowtarzalna przygoda. Poznajemy go, analizujemy jego osobowość i zaczynamy zdawać sobie sprawę, że jest dla nas kimś ważnym. Pragniemy go zdobyć, dotrzeć do jego umysłu, odkryć jego tajemnice. Dążymy do tego, by był tylko nasz. Nasza energia seksualna przyciąga go, regularnie, kawałek po kawałku, dążąc do zjednoczenia.

„Aby mógł odbywać się ruch jednostajnie przyspieszony, na ciało musi działać niezrównoważona siła (…), przy czym przyspieszenie jakie osiąga ciało jest wprost proporcjonalne do tej siły (…)”. Prawa fizyki odzwierciedlają się całkowicie w naszym życiu codziennym, chociaż nie zdajemy sobie z tego sprawy. Tą niezrównoważoną siłą jest właśnie drugi człowiek. I tym szybciej dążymy do zespolenia z nim, im bardziej się nam podoba. Na drodze do romansu przeszkodą są jedynie społeczne konwenanse. Cywilizowani ludzie nie mogą przecież zaspokajać każdej potrzeby dokładnie w tym momencie, kiedy ona powstanie. Ten cudowny proces wzajemnego przyciągania wymaga czasu, a z każdą nową obietnicą zawartą w spojrzeniu czy geście, zbliżamy się do celu coraz bardziej. Tęsknota naszych ciał kieruje nas bez zabezpieczenia ku spełnieniu. Logika i porządek przestają mieć znaczenie. Kiedy przekroczymy metę, nic już nie jest takie, jak było.

W chwili zdobycia ciała drugiego człowieka, sami stajemy się ofiarami. Ofiarami najpotężniejszych emocji i odczuć, wyzwalanych przez ciało a wpływających na umysł. Po pierwszym spełnieniu, które jest jak skok do orzeźwiającej wody, wiemy, że to nie wystarczy. Nie boimy się, choć każde zjednoczenie ciał zabiera nam część siebie. W końcu bierzemy to samo. Pożądanie to ciągła walka o władzę, o wyjście z jak największym łupem. Jeśli kochamy osobę, której pożądamy, jesteśmy w stanie dać więcej z siebie. Nasze umysły nie bronią się przed tą chwilą słabości. Prym wiedzie dusza, która wypływa w przestrzeń, żeby wreszcie odpocząć. Dlatego jesteśmy tak zrelaksowani, kiedy zaspokoimy swoje pożądanie.

Czyż jest coś piękniejszego niż połączenie swego ciała z człowiekiem, którego tak podziwiamy, szanujemy, kochamy? Czyż nie warto stać się niewolnikiem własnego ciała, aby wyzwolić swoją duszę? Każdy gorący oddech, pocałunek osoby przez ciebie pożądanej to dar od życia. Zapach jej skóry i błyszczące spojrzenie to prezent dla ciebie. Daj się ponieść tej nieskończonej sile, nie opieraj się, zaufaj. Poznawaj życie zmysłami. Takie wspomnienia nigdy nie bledną.

Edyta Kukla
(edyta.kukla@dlastudenta.pl)

Fot. Dawid Andruszkiewicz

---