Gdzie ci mężczyźni?

Tak niegdyś śpiewała Danuta Rinn. Jak widać dylematy dzisiejszych pokoleń nie były obce i kobietom w XX wieku. Wielu wolnych panów mogłoby się obrazić na te słowa, jednak nie da się ukryć, że coraz więcej z nas zaczyna narzekać na brak interesujących mężczyzn*.

Czy to jest faktycznie dylemat naszego pokolenia? Czy wina leży po stronie mężczyzn? Jedne z nas są w stałych związkach, inne nie. Jednak te dziewczyny, które obecnie mają u swego boku ukochanego faceta, mogą wskazać mnóstwo koleżanek, które wciąż szukają. I to bez skutku.

Ciężko tak naprawdę doszukiwać się przyczyn ku temu w danej osobie. Kwestia wyglądu oczywiście nie ma znaczenia. Jeżeli dziewczyna jest zadbana, to jak mówi stare porzekadło „każda potwora znajdzie…” Właśnie. Zatem charakter.

Jednakże praktyka pokazuje, że te z bardziej szlachetnymi cechami, mają mniejsze powodzenie od tych nieokrzesanych, ten wyznacznik także odpada. Zatem, o co chodzi? O nieumiejętność zainspirowania mężczyzny? O modę na barbie, której ciężko dorównać? O zbyt wysokie wymagania wobec mężczyzn? Może to brak animuszu w grze damsko-męskiej, albo zbyt szybkie wpadnięcie w szpony kotka? A może chodzi o brak niewinności, nie tylko w oczach panny do wzięcia?

Długo można by szukać, jednak wymieniając coraz więcej powodów, dostrzegamy trywialność podanych przykładów. W końcu magia między ludźmi potrafi przezwyciężyć wszelkie niedoskonałości, prawda? Poza tym pracując nad swoimi niedociągnięciami z czasem stają się one niewidoczne lub po prostu nie ma po nich śladu.

Jesteśmy w punkcie wyjścia. Czy można winę zrzucić na damsko-męskie dysproporcje w społeczeństwie? Chyba nie do końca. Wiele wskazuje na to, że coś niedobrego dzieje się z mężczyznami w Polsce. Dlaczego dziewczyny niemające powodzenia w swoim kraju, tak świetnie radzą sobie za granicami państwa? Czyżby Polacy żyli w wirtualnym świecie kobiet perfekcyjnych? A może tak bardzo nie wierzą w siebie, że boją się już w ogóle próbować?

Jedno jest pewne. Interesujących mężczyzn nie ma już ani w księgarniach, ani w bibliotekach, na kursach tańca czy w galeriach sztuki, nie wspominając o zwykłych imprezach. Nie często można ich minąć nawet na ulicy. Zaszywając się gdzieś między swoją pracą, pasją a cichą knajpą, do której wyskakują samotnie na pojedyncze piwo, nie dają się poznać. No cóż, pozostaje nam tylko w odpowiednim czasie znaleźć się w tym samym miejscu...

*Interesujący mężczyzna - facet z pasją, który nie idzie po linii najmniejszego oporu; optymista

Martyna Wasiak
(martyna.wasiak@dlastudenta.pl)

Fot. Łukasz Bera